Borelioza 

Borelioza to mistrz kamuflażu gdyż potrafi naśladować niemal każdą chorobę: Może wywołać wędrujące bóle stawów, mięsni, ściegien, szumy w uszach, bóle głowy, problemy z oczami, drętwienie kończyn, zmęczenie, zaburzenia rytmu serca, paraliż mięsni twarzy, sztywnienie karku, bóle żołądka, jelit, drżenie kończyn. Może również dojść do załamania nerwowego, niekontrolowanej agresji, lęków czy zaburzeń pamięci.

W przypadku boreliozy pojawia się problem z jej diagnozowaniem, ponieważ może mieć ona różne oblicza. Jest to powszechna choroba, ale nadal ciężko ją rozpoznać. Prawdopodobnie nosicielami borrelii jest kilkadziesiąt procent ludności. Jej objawy mogą być mylone z innymi chorobami. Jest to choroba złożona, w której skład wchodzą też koinfekcje przenoszone przez komary i kleszcze.

Borelie to drobne mikroorganizmy przenoszone przez kleszcze na ludzi i ssaki. Wężowata bakteria to krętek spokrewniony z krętkiem bladym, wywołującym kiłę. Jego nazwa gatunkowa Borrelia pochodzi od strasburskiego bakteriologa Amedee Borella, który odkrył go w roku 1905.

Borelie, tworzące na całym świecie około trzysta szczepów, stanowią biologiczny cud, oto kilka zaskakujących, typowych dla nich cech:

• W ścianie komórkowej krętki znajduje się 21 plazmidów potrafiących przekazać bakterii informacje o układzie odpornościowym żywiciela. Tak dużej ilości plazmidów nie znajdziemy w żadnej innej bakterii.
• Bakterie wywołujące borelioze są wysoko wyspecjalizowane , w zasadzie nie da się ich wyhodować w warunkach laboratoryjnych, dlatego tak trudno je zbadać.
• Mają trzy powłoki, przy czym zewnętrzna ściana komórkowa, podobnie jak u innych gatunków bakterii, składa się ze śluzowatej warstwy białek powierzchniowych. Ten śluzowaty płaszcz chroni je przed limfocytami układu odpornościowego. Płaszcz spełnia rolę czapki niewidki: przeciwciała i fagocyty nie rozpoznają ich jako ciała obcego (antygenu).
• Zależnie od warunków otoczenia krętki wywołujące boreliozę mogą przybierać różne kształty, co powoduje, iż tracą cechy rozpoznawcze. Potrafią też w ciągu jednej minuty otorbić się. W postaci takiej torbieli mogą przetrwać do co najmniej dziesięciu miesięcy i czekać na bardziej sprzyjające warunki.
• Bakterie wywołujące boreliozę mogą przyczepić się do komórek ciała, a także do komórek odpornościowych i w ten sposób zostać nierozpoznawalnymi.
• Sterują i manipulują swoim żywicielem, wydzielają peptydy oraz produkty przemiany materii tworząc korzystne dla siebie środowisko.
• Krętki powodujące boreliozą są bardzo ruchliwe. W ciągu kilku dni potrafią przewędrować przez całe ciało i wniknąć do głębiej położonych tkanek, gdzie nie dotrą do nich antybiotyki.
• W przeciwieństwie do większości innych bakterii, takich jak bakterie gronkowca czy paciorkowca, które dzielą się raz na 20 minut. Borelie rozmnażają się niezwykle powoli , dzielą się raz na 12-14 godzin. Dzięki temu są mniej podatne na antybiotyki, ponieważ większość antybiotyków atakuje tworzące się ściany komórkowe w trakcie fazy dzielenia i namnażania. Jeżeli środowisko im nie sprzyja bakterie boreliozy potrafią przetrwać dłuższy czas w stanie spoczynku nie dzieląc się.
• Leczenie boreliozy antybiotykami jest także utrudnione z powodu zdolności krętek do bardzo szybkiego wydalania toksyn antybiotykowych ze swego organizmu.
• Krętki boreliozy występują nawet w Oceanie Arktycznym i zarażają tam żyjące ssaki. Mogą przetrwać w temperaturze do - 5 stopni Celcjusza.

(Informacje podano na podstawie książki Etnobotanika - Wolf-Dieter Storl)

Borrelie ulegają wielu mutacjom, zmieniają się przenoszące je wektory oraz strefy ich występowania. Krętki ewoluują wraz z rozwojem ludzkości. Cały czas wykorzystują luki w ludzkim systemie odpornościowym. Nawet DNA może być zaatakowane, co znacznie utrudnia powrót do zdrowia.